Vanochtend werden we wakker en roken direct de brandlucht. Op zich niet vies, alsof er iemand de open haard aan heeft, een verbrande houtlucht. Als we naar het ontbijt gaan zien we dat er weer meer dan 10 brandweermannen klaar staan voor vertrek. Tijdens ons ontbijtje komt de nachtploeg terug en zij krijgen de kamers van de vertrekkende ploeg nadat de kamers zijn snel schoongemaakt door de kamermeisjes. Een van de mannen vindt dat de kamer naar rook stinkt en vraagt een andere kamer. Hieraan wordt direct gevolg gegeven. Hieruit blijkt het respect voor de hulp die men hier krijgt van verschillende plaatsen. Op de auto’s staan namelijk allerlei plaatsen die veel verderop zijn gelegen, er is zelfs een auto uit New Mexico.

Het is koud (17 graden) als we vertrekken. Er ligt zelfs as op onze auto en de zon is oranje gekleurd door de rook. In het plaatsje Prospect waar we langs moeten rijden naar het Crater Lake worden inwoners geëvacueerd. Laura vraagt nog even bij de receptie of we wel naar Crater Lake kunnen gaan, maar er wordt gezegd dat als het niet vertrouwd is, we altijd zullen worden tegengehouden.

Onderweg komen we een firefighterscamp langs de weg tegen. Er staan veel brandweerauto’s en naar schatting meer dan 100 tentjes. Langs de weg zijn ook veel campings. Een beetje wrang dat er niet mag worden gebarbecued en er wel firewood te koop wordt aangeboden, terwijl men een tentje heeft dat vol in de rook staat.

De rook wordt steeds dikker en er zijn een paar wegen afgezet, maar we kunnen steeds doorrijden. Als we in de buurt van het Crater Lake zijn en omhoog rijden, wordt de rook minder. De temperatuur is zeer aangenaam geworden, ca. 25 graden. De wind blijkt gunstig te zijn, want de rook waait niet over het meer. We hebben dus mazzel, want het zicht op het kratermeer is helder. Een ranger vertelt dat gisteren er nauwelijks zicht was en dat alle rondleidingen en rondvaarten op het meer waren afgelast. Wij kunnen in ieder geval mooie foto’s maken. We rijden rond het meer, en dat kost meer dan twee uur. Het is ongeveer 53 mile rijden. Regelmatig zijn er uitkijkpunten. Naarmate de dag vordert wordt de rook weer heviger.

Na het verlaten van het park nemen we een ijsje. Robert een soort cornetto, maar dan veel groter. Magnums worden zeker gemaakt in Amerika, want Laura heeft een ijsje van een Nederlands formaat. Op de terugweg zien we drie aangereden dode reeën liggen. Ze zijn het slachtoffer geworden van het verkeer. Laura heeft gisteren gelukkig ook levende exemplaren gezien, die heerlijk stonden te genieten van het gras in een tuin bij een huis. Als we in een bos rijden, zien we ineens een vos de weg oversteken.

Rond vier uur zijn we weer terug bij ons hotel. De zon schijnt en het is ongeveer 32 graden als we lekker bij het zwembad op ligbedden kunnen genieten. Het water van het zwembad is erg koud, dus we spoelen ons thuis even af onder de douche. De Mexicaan aan de ander kant van de rivier lijkt ons een goede plek om het avondmaal te bestellen.

Nu zitten we voor onze hotelkamer dit verhaal te schrijven als er weer een kolonne legervoertuigen voorbijrijdt. Hopelijk kunnen we morgen weer gewoon naar het noorden rijden, want we moeten nu naar Bend.