Vanmorgen weer een simpel ontbijtje genuttigd. Helaas dit keer geen wafel, want die werden niet aangeboden. We hebben de overnachtingtas ed. in de auto gelegd en meteen uitgechecked. Het hotel lag direct aan het strand, maar we konden er niet zomaar oplopen. Het hoogteverschil was te groot. We zijn via een ander veel lagergelegen gedeelte het strand opgegaan. Het was fris, maar met trui en korte broek was het goed te doen. Het strand was erg breed en hard, dus heerlijk om een wandeling te maken. Schelpen zoeken door Laura leverde niets op, maar wel een mooie zeester gezien.

Het was rond twaalf uur dat we weer bij de auto aankwamen. We hadden een rit van een kleine 200 km voor de boeg. Na een koffie met een halve muffin werd de kustweg een weg die echt langs de kust liep. Je had heel vaak zicht op het strand met de rotsen. Heel veel viewpoints langs de weg nodigden ons steeds weer uit om even te stoppen. We zijn een paar keer over een strandje gelopen om de rit te onderbreken. Op een hooggelegen parkeerplaats hadden we zelfs zicht op een aantal zeeleeuwen die in het water zwommen of op een rots lagen te zonnen.

Het landschap veranderde langzaam en de zandduinen kregen de overhand. De kustweg lag hier wat meer landinwaarts en liep door bossen en langs meertjes. Bij een parkeerplaats zijn we gestopt. Hier kon je een stuk door het bos lopen, daarna door de duinen naar het strand. We zijn vol goede moed vertrokken voor een stevige wandeling. Het werd wat langer dan verwacht. Toen het eerste bordje langs de route de mogelijke paden aangaf waren we nog vol overtuiging dat we de goede kant opliepen. Bij het tweede bordje sloeg de twijfel al wat toe. Bij het derde bordje wisten we het niet meer. We hebben maar besloten om terug te gaan, want de duinen maakte het lopen er niet makkelijker op. We gingen rechtsaf, maar het geluid van de voorbijkomende auto’s nam alleen maar af en de duinen werden steeds hoger. We waren verdwaald . . .

We hebben besloten om terug te lopen. Inmiddels hadden we in totaal die dag al meer dan 8 km gelopen dus de vermoeidheid nam toe. De zon scheen inmiddels ook al lekker, dus het werd er niet gemakkelijker op. Gelukkig kwamen we weer een bordje tegen met een routemarkering met daarop de richting naar de parkeerplaats. Uitgeput kwamen we bij de auto aan. Nadat we de schoenen hebben geleegd van zand en even wat voedsel hebben genuttigd, hebben we onze weg vervolgd. Lange tijd zaten we in de auto zonder wat te zeggen. We waren moe!

We moesten nog anderhalf uur rijden, voordat we in Bandon aankwamen. Het zelf geboekte hotel was prachtig, wat een verschil met het vorige. Een keurig gebouw met een zeer luxe kamer. De dame van de receptie vertelde ons dat je heerlijk kon eten in het oude dorpje aan de haven bij de vele visrestaurantjes. Van deze tip hebben we dankbaar gebruik gemaakt. We startten met een overheerlijk soepje in een ouderwets kommetje. Vervolgens het hoofdgerecht dat bestond uit een grote zalmfilet en veel groente met aardappelpuree en dat alles voorzien van mangochutney. En als afsluiting de beloning voor deze inspannende dag een overheerlijke chocolademousse.

Op de terugweg hebben we nog wat rondgereden en konden nog genieten van het prachtige strand bij Bandon. Morgen zullen we hier nog wel wat meer tijd gaan vertoeven, want het is hier erg mooi. Hopelijk is het zonnig, maar de vooruitzichten lijken niet zo gunstig. We horen nu al steeds de misthoorn die op de havenmond staat. In ieder geval kan deze dag niet meer stuk.