Vanmorgen wat later wakker geworden. Het tijdsverschil is al aardig overwonnen. De problemen met de verlopen creditcard ook, want de dame van de receptie meldde dat al bij het ontbijt. Voordat we daar aankwamen, moest Laura haar angst voor spinnen al trotseren, want in de douche had zij een grote spin ontdekt in een hoek dichtbij het plafond. Hij zat daar iets lekkers op te peuzelen, zijn honger was eerst wel gestild, dus Laura hoefde niet bang te zijn.

We hebben Seattle verlaten over de drukke highway 5 richting het zuiden, om daarna weer naar het noordwesten te rijden. Het werd steeds minder druk en de wegen eveneens. Nabij Keyport stond een bord langs de weg met een verwijzing naar een museum van de US-onderzeedienst. Hier hebben we even een stop gemaakt en het museum bezocht.

Erg interessant om te zien hoe de onderzeedienst zich door de jaren heen ontwikkeld heeft. Na deze tussenstop vervolgen we onze weg door mooie bossen en dan weer open vlaktes. Onderweg hebben we ook de eerste eekhoorn gespot. Deze heeft ons bezoek waarschijnlijk niet overleeft. We zagen hem van rechts de weg oplopen, onder de auto verdwijnen om daarna niet meer achter ons tevoorschijn te komen.

Een volgende tussenstop is Port Townsend. Een – volgens de Amerikanen – zeer oud stadje dat nog in oude staat is. We zijn eerst naar Historic Uptown gegaan. We hebben de auto geparkeerd en zijn wandelend langs enkele mooie oude gebouwen gegaan. Toen we weer bijna bij de auto waren stond midden op een grasveld een hond met een dame. Hij zag ons en kwam heel vrolijk kwispelend op ons af. De dame sprak ons want zij veronderstelde dat wij bekenden van de hond waren, hij deed anders nooit zo. Zij was echter de “babysitter” van de grote witte terriër. We hebben haar nog gevraagd hoe het parkeren hier werd gecontroleerd. Er stonden namelijk op de verkeersbordjes dat het parkeren maximaal twee uur was toegestaan, maar hoe werd dat gecontroleerd? De vrouw zei dat de politie dan doorlopende gekleurde strepen op de band en het wegdek zetten om dan twee uur later nogmaals langs te komen om dit te controleren. Ze zei wel dat dit alleen tijdens marktdagen werd gedaan, want er werd op andere dagen nooit een bekeuring uitgeschreven. Daarna zijn we naar het lagergelegen Historic Downtown gereden. De Victoriaanse gebouwen bestaan veelal uit hout en steen.

Er zijn veel karakteristieke winkeltjes, zoals een hoeden- en kruidenwinkel. Een ander bekend hoogtepunt is The Fire Bell Tower, een klokkentoren met een brandmeldinstallatie die in 1890 al in bedrijf werd genomen. Op een klein terras boven het strand hebben we een broodje genuttigd. Toen we terug naar de auto liepen zagen we een oploopje bij een zebrapad. Een oude dame was gevallen op de hoofdweg. De sirene van de ambulance en de trage snelheid daarvan trok Roberts aandacht. De locatie was waarschijnlijk niet duidelijk doorgegeven, want de ambulancechauffeur was zichtbaar zoekende. Robert moest weer even optreden als transportbegeleider. Door te zwaaien werd de aandacht getrokken en kon hij de ambulance op de plaats van bestemming dirigeren.

Op de weg naar Sequim is het eerste wild gezien. Een ree stak rustig de weg over en liep op een drafje het bos in. Er was ook een bosbrand in de bergen die geblust werd door een heli.

De Econolodge in Sequim heeft grotere kamer en naar Amerikaanse maatstaven is deze modern ingericht. De hotelkamer is veel netter dan in Seattle. Daar zaten we in de kelder naast de wasserij, maar gelukkig was het er wel schoon. Ook was het er erg gehorig. De eerste nacht hoorden we de buurman stevig snurken en de volgende nacht kwam de bewoner om 2 uur thuis en heeft tot 8 uur ’s ochtends de tv aangehad.

’s Avonds nog even een rondje door het dorp gemaakt op zoek naar de velden met lavendel. Hier staat het dorp bekend om. Het viel ons wat tegen, want de velden waren heel klein. Wel hebben we weer reeën gezien.

We hebben nog wat inkopen gedaan bij de Wallmart en zijn toen naar het hotel teruggereden.