Vanochtend bleek dat de mevrouw achter de balie nog niet aanwezig was. Ze was gisteren jarig en had zich verslapen. Haar vervanger kon ons niet helpen en daarom hebben we het reisbureau maar opgebeld met het verzoek om de onzekerheid van de betaling te onderzoeken en eventueel op te lossen.

Intussen had Laura haar gedoucht na een lange nacht en sliep keurig tot zeven uur ’s morgens, terwijl Robert al om twee uur wakker werd en daarna nauwelijks meer heeft geslapen. Het ontbijt was onverwachts wel aanwezig in dit hotel en nog gratis ook. We hebben het er goed van genomen, want we zouden naar het centrum gaan van Seattle. Een Nederlands gezin was een dag eerder geweest en konden ons vertellen dat het goed met de auto te doen was en dat er genoeg parkeerplaatsen beschikbaar waren.

Onderweg was het erg druk op de highway 5. We hebben er bijna anderhalf uur over gedaan om het centrum (47km) te bereiken. Een tocht langs de beide stadions van de plaatselijke honkbalclub en footballclub. Grote stadions met een voornamelijk stalen constructie, waarbij het gehele dak van het honkbalstadion op een rails naast het stadion hangt. Een parkeerplaats was gemakkelijk te vinden en de markthal was snel gevonden. Toch hebben we eerst nog even een ijskoffie bij de Starbucks gedronken, voordat we de markthal binnengingen. Op de markt stallen plaatselijke boeren en vissers hun verkoopwaar uit en dat levert een bonte verzameling van interessante producten op. Daarnaast presenteren ook lokale kunstenaars en hobbyisten zich op verschillende manieren. Daaraan toegevoegd hier en daar een muzikaal optreden, zodat er volop vertier was te zien.

Na de markt zijn we naar de spelt gegaan. Dit is een bezienswaardigheid dat niet mag worden overgeslagen bij een bezoek aan Seattle. We besloten te gaan lopen, ondanks de hoogteverschillen die er waren. Het viel mee en na een half uurtje lopen zagen we de lange rijen voor de entree. De kosten bedroegen voor ons totaal USD 60,- en dat hadden we er niet voor over. Erg duur en we hadden ook geen zin om lang in de rij te gaan staan. Dat hadden we gisteren namelijk al bij de immigratie gedaan. Er was namelijk een groot park om de toeristische attractie, dus hebben we daar wat rondgekeken.

Voordat we terug gingen hebben we onze magen gevuld met een Grieks gerecht en dat smaakte zeer goed. De auto was spoedig teruggevonden, waarna we ons weer melden te midden van de vele auto’s op de highway 5 in zuidelijke richting. Bij onze bestemming was een Wallmart, waar we water, cola en wat fruit hebben ingeslagen. Het water in het hotel smaakte namelijk naar gloor.

Het wordt vanavond niet laat, want we merken het tijdsverschil nog wel. Terwijl Robert dit schrijft, ligt Laura alweer lekker te slapen.

We zijn geseattled en dus een beetje moe van het vele lopen.